ENG
“Two Types of Crisis in Central and Eastern Europe”
Attempts to define the concept of crisis. First, there is a crisis in social theory itself, because of fragmentation, withdrawal into meta-theory, and consequently, lack of relevance to societal challenges. More importantly, a distinction should be made between crisis in the modern and the postmodern paradigm. In the former, crisis is a dramatic moment in which a transition from an old order to a new order takes place. In the postmodern paradigm, we see the transition from modern order to the postmodern disorder, or as Zygmunt Bauman terms it, liquid modernity. Uncertainty in the face of rapid change becomes a permanent feature, frustrating long-term planning and making flexibility into the chief virtue. As crisis is now the normal state of things, it is no longer dramatic. In Shakespeare’s plays, decisions have to be taken in a short time span, allowing for little reflection, and often end in dramatic violence. We, as spectators, like the idea of drama, yet we live in a society in which change is not dramatic but permanent. After the collapse of Communism, Central and East Europeans expected freedom and a sense of community. What they got instead is a market economy which thrives on permanent crisis. Yet tragically, we still think of this as a transient crisis of the first type, which will dissolve into a new order.
NDL
“Twee soorten crisis in Centraal en Oost Europa”
Probeert het begrip crisis te definiëren. Allereerst is er een crisis in de sociale theorie op zich, vanwege fragmentatie, terugvallen op metatheorie, en bijgevolg gebrek aan relevantie voor maatschappelijke problemen. Belangrijker is dat een onderscheid gemaakt moet worden tussen crisis in het moderne en in het postmoderne paradigma. In het eerstgenoemde is een crisis een dramatisch moment waarin een overgang van een oude naar een nieuwe orde plaatsvindt. In het postmoderne paradigma, zien we een overgang van de moderne orde naar de postmoderne wanorde, of zoals Zygmunt Bauman het noemt, de vloeibare moderniteit. Onzekerheid door snelle veranderingen wordt een permanent kenmerk, frustreert planning op langere termijn, en maakt flexibiliteit tot de belangrijkste deugd. Omdat crisis nu de normale staat is, is deze niet meer dramatisch. In de toneelstukken van Shakespeare moeten beslissingen in korte tijd worden genomen, zodat er geen tijd is om deze te overdenken, en het loopt vaak uit op dramatisch geweld. Als toeschouwers houden wij van dat gevoel van drama, terwijl we in een maatschappij leven waarin verandering niet dramatisch is maar juist permanent. Na de val van het Communisme rekenden de inwoners van Centraal en Oost Europa op vrijheid en een gevoel van gemeenschap. Wat ze echter kregen was een markteconomie die een permanente crisis veronderstelt. Tragisch genoeg denken we hierover nog steeds als een tijdelijke crisis van het eerste type, die zal leiden tot een nieuwe orde.
Panel 2. Socio-Political Crisis - Speaker 1. András Máté-Tóth (University of Szeged). camera iphone 8 plus apk | |
| 1 Likes | 1 Dislikes |
| 38 views views | 5 followers |
| Non-profits & Activism | Upload TimePublished on 15 Jan 2018 |
Không có nhận xét nào:
Đăng nhận xét